กรรมกรสอนรัก _เรื่องเสียว

ถ้าจะพูดถึงคำว่ามหาวิทยาลัย ผู้ชายเกือบทุกคนคงจะนึกถึงนักศึกษาสาวน่ารักๆ ใส่เสื้อนักศึกษารัดติ้วกับกระโปรงสีดำแสนสั้นอวดเรียวขาขาวๆให้ชายหนุ่มได้นั่งมองกัน แนน ก็เป็นหนึ่งในนักศึกษาสาวๆเหล่านั้นเช่นกัน เธอเพิ่งจะเรียนที่ชั้นปีที่ 2 ในมหาวิทยาลัยมีชื่อเสียงแห่งหนึ่ง แม้ว่าจะไม่ได้เป็นดาวมหาลัย แต่ใครๆต่างก็ยกให้เธอเป็นดาวประจำคณะและจริงๆแล้วเธอสวยกว่าคนที่ได้รับการยอมรับว่าเป็นดาวมหาลัยเสียอีก
แนนเป็นนิยามของนักศึกษาสาวที่ชายหนุ่มอยากจะได้มาครอบครองที่สุด ไม่ว่าจะเป็นฐานะ หน้าตา นิสัย ล้วนแล้วแต่ช่วยทำให้เธอเป็นที่ชื่นชอบของหนุ่มๆในคณะและต่างคณะทั้งนั้น สิ่งที่ทุกคนเห็นนั้นล้วนเป็นแค่เพียงเปลือกภายนอก แต่ภายในจิตใจของแนนนั้นไม่เคยมีผู้ใดล่วงรู้ความในใจของเธอเลยแม้แต่คนเดียว
มหาวิทยาลัยของแนนนั้นกำลังขยับขยายปรับปรุงพื้นที่เป็นการใหญ่เพื่อต้อนรับนักศึกษาในปีถัดๆไป ที่คณะที่แนนเรียนอย฿่ก็เช่นเดียวกันมีการก่อสร้างปรับปรุงมากมาย โดยมีการสร้างตึกเรียนแห่งใหม่ติดกับตึกเรียนเดิมที่แนนเรียนอยู่เป็นประจำ โดยจะเป็นไซต์ก่อสร้างขนาดใหญ่เต็มไปด้วยวัสดุก่อสร้างมากมาย มีรั้วกั้นเพื่อไม่ให้บุคคลภายนอกเข้าไปในบริเวณ แต่ถ้าอยู่ในชั้นที่สูงจะสามารถ มองเห็นอณาบริเวณของไซต์ก่อสร้างนี้ได้อย่างชัดเจน หลายครั้งที่แนนมองออกไปนอกหน้าต่างแล้วเห็นบรรดากรรมกรตากแดดทำงานกันตัวเป็นเกลียว แต่นั้นไม่ใช่สิ่งที่แนนชอบดู เวลาหลังจากเลิกงานต่างหากล่ะที่แนนชอบมองออกไปยังไซต์นี้มากที่สุด วิชาที่แนนเรียนบางวิชาเป็น lab ที่ต้องเรียนช่วงเย็น บางครั้งเธอมองออกไปยังเพิงที่พักของคนงานที่ก่อขึ้นด้วยไม้และสังกะสีอย่างหยาบๆ แค่พอกันลมกันฝนได้เท่านั้นเอง เธอมักจะเห็นคนงานผู้ชายถอดเสื้อพาดที่ใหล่เดินไปเดินาที่เพิงที่พักเป็นประจำ ตอนแรกๆเธอเองก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยแต่เมื่อมองไปเรื่อยๆ เธอกลับชอบมองกล้ามเนื้อที่เต็มไปด้วยเหงื่อไคลของคนงานพวกนั้น มันทำให้เธอรู้สึกแปลกๆยามที่ได้มองที่เธอเองก็อธิบายไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมเธอถึงชอบมองพวกนี้นัก
“ มองอะไรเหรอแนน พวกนั้นมีอะไรให้มองเหรอ” เค้ก เพื่อนสนิทของแนนพูดหลังจากที่เห็นเธอเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง
“ไม่มีอะไรหรอกเค้ก พอดีแนนปวดตานิดหน่อยเลยพักสายตาเท่านั้นเอง เราทำงานต่อกันเถอะ”แนนพูดกลบเกลื่อนไป เค้กเองก็ไม่ได้ติดใจอะไร ทั้งสองสาวก้มหน้าก้มตาช่วยกันทำงานต่อ
เนื่องจากแนนเป็นคนสวย น่ารัก จึงมีกิจกรรมให้เธอทำมากมายจนทำให้เธอแทบไม่มีเวลามาจัดการงานส่วนตัวให้เสร็จเรียบร้อย เธอไม่ได้เข้าเรียน lab ในคาบล่าสุด อาจารย์ประจำวิชาให้เธอมาซ่อม lab ในเย็นของอีกวัน ด้วยความที่เธออยากจะทำให้ได้ดีทั้งเรียนและกิจกรรม เธอจะไม่ยอมขาดส่งงานเด็ดขาด เค้กเองก็มาช่วยเธอทำงานช่วงแรกๆแต่พอใกล้มืดเธอก็กลับออกไปก่อนปล่อยให้แนนนั่งทำงานต่อไปคนเดียว เธอมองออกไปที่นอกหน้าต่างอย่างเคย แต่คราวนี้ที่เพิงที่พักคนงานกลับไม่มีห้องไหนเปิดไฟเลยทั้งบริเวณเงียบสนิท เธอแปลกใจเล้กน้อยแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักแล้วก็นั่งทำงานต่อไป กว่าจะเสร็จก็เกือบ 2 ทุ่มเธอบอกพนักงานประจำตึกแล้วก็เดินกลับออกไป ทั้งทางเดินและในลิฟท์ไม่มีคนเหลือแล้ว ตึกคณะของเธอไม่มีทั้งสนามกีฬาหรือลานกิจกรรมทำให้ไม่มีนักศึกษาผ่านมาทางนี้เลยนอกจากตัวนักศึกษาในคณะเอง แนนเดินออกมาจนถึงหน้าตึกเธอเดินไปที่รถยนต์ของเธอที่จอดไว้ไกลออกมาจากหน้าตึกนิดหน่อย ตรงที่แนนจอดรถค่อนข้างมืดเนื่องจากแสงสว่างจากหลอดไฟส่งไปไม่ถึงยิ่งบวกกับบรรยากาศที่เงียบสงัดแปลกๆในวันนี้ยิ่งทำให้เธอรู้สึกกลัวขึ้นมา พอเดินมาถึงรถเธอก้มควานหากุญแจรถในกระเป๋าและก่อนที่เธอจะรู้สึกตัวว่าอะไรกำลังเกิดขึ้นก็มีมือใหญ่และหยาบกร้านมาปิดปากของเธอพร้อมทั้งอะไรแหลมๆมาทิ้มที่เ
อวเธอ เธอพยายามร้องแต่ร้องไม่ออก พยายามดิ้นแต่ร่างใหญ่มหึมานั้นกลับกอดรัดเธอด้วยแขนอันแข็งแรงจนเธอแทบกระดิกตัวไม่ได้เลย
“ถ้าไม่อยากให้เสื้อนักศึกษาเต็มไปด้วยเลือดของน้องล่ะก็ ทำตามที่พี่บอกเข้าใจไหม” ร่างนั้นพูด แนนพยายามรวบรวมสติและคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่จะเกิดขึ้น เธอรู้ว่าไม่ใช่เรื่องที่ดีแน่หากจะขึดขืนตอนนี้ต้องตามน้ำไปก่อนหากมีโอกาสค่อยว่ากันอีกที แนนผงกหัวเพื่อให้ร่างนั้นรับรู้ แต่มันก็ยังไม่ปล่อยเธอ มันกลับดันหลังให้เธอเดินมุ่งหน้าไปยังไซต์ก่อสร้าง ตัวของเธอเริ่มสั่นมากขึ้นด้วยความกลัวแต่กลับไม่ได้มากอย่างที่คิดซึ่งเธอเองก็แลกใจเหมือนกัน พอเข้ามาในไซต์ก่อสร้างมันก็ปล่อยเธอให้เป็นอิสระแต่ก็จ้องเธอเขม็งบ่งบอกเจตนาร้ายหากเธอคิดจะหาทางหนี
“พี่อย่าทำอะไรแนนเลยนะคะ…..”
“ฮึๆ ชื่อน่ารักซะด้วย ถ้าน้องทำตามที่พี่บอก น้องได้กลับไปแน่แต่ถ้าน้องคิดจะทำอะไรล่ะก็น้องจะได้อยู่ที่นี่ตลอดไป”
“ดะ…ได้ค่ะพี่…แนนเชื่อพี่ก็ได้ค่ะ”
“ดี….งั้นก็เดินไปตามที่พี่บอกนะคนสวย”
แนนเดินไปตามที่มันบอก มันเป็นทางเดินที่มุ่งไปสู่แคมป์คนงานที่มีเพียงห้องเดียวเท่านั้นที่เปิดไฟสว่างอยู่ เมื่อเดินเข้าไปใกล้ห้องนั้นมากยิ่งขึ้นก็เริ่มได้ยินเสียงคนคุยกันดังขึ้นเรื่อยๆ เธออดคิดไม่ได้ว่าวันนี้จะเกิดอะไรขึ้นกับเธอนะ เธอไม่มีนัดหรือธุระอะไรอีกแล้วก็เป็นเธอเองนั่นแหละที่โทรไปบอกที่บ้านว่าวันนี้จะกลับดึกหน่อย ดังนั้นหมดโอกาสที่จะมีใครมาเโทรมาเช็คเธอ หรือจะมีคนเอะใจที่รถเธอยังจอดอยู่ แต่ว่าวันนี้เธอไม่ได้จอดรถในที่ประจำของเธอแถมรถเธอก็จอดในมุมมือสนิทอีกต่างหาก ยากที่ใครจะสังเกตเห็นความผิดปกติ พอเปิดประตูห้องเข้าไปเธอก็เห็นคนงานผู้ชายนั่งถอดเสื้อล้อมวงกินเหล้าเฮฮากันอยู่ พอนักศึกษาสาวสวยอย่างเธอเดินเข้าไปในห้องพวกนั้นก็เป่าปากวี๊ดวิ้วกันเป็นการใหญ่
“วู๊ๆๆๆๆๆ……พี่สมทำได้จริงๆว่ะ..โอ้โห..ทั้งสาวทั้งสวยขาวจั๊วเลยว่ะ”คนงานที่นั่งอยู่ใกล้เธอที่สุดพูดขึ้น
“เออจิงว่ะไอ้ไก่…..กูเห็นแล้วควยกูแข็งเลย..5555”อีกคนพูดพร้อมกับยกแก้วกระดกเหล้าเข้าปาก
“ว่าไงจ๊ะน้อง…มานั่งกินเหล้ากับพวกพี่ดีกว่า…” ไอ้ไก่พูดเชื้อเชิญแล้วใช้เสื้อเก่าๆของมันปัดๆที่พื้นห้องซึ่งแนนคิดว่ามันไม่ได้สะอาดน่านั่งขึ้นเลย ไอ้สมเดินเข้ามาในห้องตามหลังแนนมาติดๆพ้อมกับล็อกห้องอย่างแน่นหนาด้วยเชือก ซึ่งแนนคิดว่ากว่าเธอจะแก้เชือกนี้ได้คงใช้เวลาเป็นชั่วโมงแน่ เธอดูจะหมดหนทางลงเรื่อยๆเธอทำใจยอมรับสิ่งที่จะเกิดขึ้นดีกว่าต้องมาตายที่นี่
“ไม่ได้ว่ะไอ้ไก่…กูพาน้องเค้ามาน้องก็ต้องนั่งข้างกูดิ”ไอ้สมแสดงความเป็นเจ้าของทันที พร้อมทั้งใช้มือโอบไปที่เอวคอดกิ่วของแนนทำเอาแนนสะดุ้งแล้วพอไปนั่งข้างๆมัน กระโปรงนักศึกษาของแนนสั้นมากอยู่แล้วเมื่อต้องมานั่งกับพื้นมันทำให้เธอนั่งได้ไม่ถนัด เธอมองไปที่หน้าพวกนั้นซึ่งล้วนจ้องมองมาที่ซอกขาของเธอโดยไม่คิดที่จะปิดบังเลยว่ากำลังมองอะไรอยู่ แนนพยายามนั่งอย่างระมัดระวังที่สุดเล่นเอาไอ้สมหัวเราะชอบใจ
“ไอ้ไก่…ไอ้หมึก…มองใหญ่เชียวนะมึงไม่เคยเห็นนักศึกษารึไง”
“เคยเห็นแต่ไกลๆว่ะพี่..ไม่เคยมานั่งดูใกล้ๆขนาดนี้..พี่ดูดิ..ขาอ่อนโครตขาวเลย..ซี๊ดดดด…”ไอ้หมึกเอียงคอเพื่อพยายามมองลอดเข้าไปตรงซอกขาของแนน ซึ่งแนนเองก็นั้งเบียดขาชิดกันแน่นพร้อมกับเอามือมาปิดบังไม่ให้คนงานหื่นกามมองลอดเข้าไปเห็นสิ่งที่พึงสงวนไว้ของสาวๆอย่างเธอ
“พี่คะ…พี่พาแนนมาที่นี่ทำไมคะ”เป็นครั้งแรกที่แนนพูดขึ้นหลังจากที่เข้ามาในห้องนี้
“พี่กินเหล้ากับพวกนี้จนเบื่อน่ะสิ…อยากได้สาวๆมานั่งข้างๆพวกพี่ไม่มีเงินไปนั่งเรียกเด็กนั่งดริ้งตามร้านหรอก”
“แค่..แค่ให้แนนกินเป็นเพื่อนใช่ไหมคะ….แล้วก็ปล่อยแนนไปนะ..แนนสัญญาว่าจะไม่บอกใคร”
“ฮึๆ..พี่เชื่อ…ถ้าแนนทำอย่างที่พูดได้พี่ก็จะปล่อยแนนไป”
แนนดูผ่อนคลายมากขึ้นหลังจากได้ยิน ไอ้หมึกรีบเอาแก้วมาชงเหล้าแล้วส่งให้เธอ แนนไม่เคยกินเหล้ามาก่อน เหล้าที่ไอ้หมึกส่งให้มันฉุนจัดแต่มองหน้าพวกนั้นเล็กน้อยก่อนจะยกขึ้นมาจ่อที่ริมฝีปากบางสีชมพูของเธอแล้วจิบลงคอ เธอแทบจะคายออกมาทันทีที่เหล้าเข้าปากมันขมซะจนเธอคิดไม่ออกว่าเคยกินอะไรขมๆแบบนี้มาก่อนหรือไม่ในชิวิตสาววัย 19 อย่างเธอ แต่ด้วยความกลัวเธอจึงยกขึ้นกินต่อไปโดยมีพวกคนงานตัวดำๆเหม็นๆนั่งเชียร์อยู่ข้างๆ ไอ้หมึกที่อาโอกาสอยู่แล้วพอมันเห็นแนนกำลังสนใจเรื่องเหล้าอยู่จนลืมที่จะปิดบังตรงซอกขาของเธอ ไอ้หมึกก็ก้มลงมองลอดไปที่ตรงนั้นอย่างหื่นกระหายมันนั่งถูควยในหางเกงไปมาบ่งบอกถึงความเงี่ยนเป็นอย่างมาก ไอ้สมนึกอะไรดีๆขึ้นมาได้เลยบอกว่า
“น้องแนนสวยขนาดนี้เคยประกวดอะไรบ้างไหม”
“ไม่เคยค่ะ…..แนนไม่สนใจเรื่องแบบนี้”
“แล้วเคยดูเค้าประกวดไหม”
“เคยค่ะ….เค้กเพื่อนแนนเคยเข้าประกวดแนนเลยได้ไปดูค่ะ…ทำไมเหรอคะ”
“พวกพี่ยังไม่รู้จักแนนเลยอยากให้แนนแนะนำตัวแบบคนที่เข้าประกวดให้พวกพี่ดูหน่อยได้ไหม”
“เอ่อ..ได้…ได้ค่ะ…แต่พี่ต้องทำตามสัญญานะ”
“ได้อยู่แล้ว” ไอ้สมยิ้มกริ่มที่มันสั่งให้นักศึกษาสาวสวยมีการศึกษาทำตามคนอย่างมันได้
แนนลุกขึ้นยืนคนงานก่อสร้าง 3 คนที่นั่งกินเหล้าอยู่มองเธอเป็นมัน เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นพวกมัน 3 คนชัดๆ ไอ้สมตัวโตกว่าเพื่อนตัวมีแต่กล้ามแสดงว่ายกของหนักๆเป็นประจำ ไอ้ไก่ตัวเล็กลงมาหน่อยแต่ฟันของมันเหลืองๆจนไม่น่าดู ไอ้หมึกตัวเล็กสุดดูเหมือนจะเป็นลูกไล่พวกนี้อีกที เธอมองดูพวกนั้นด้วยอารมณ์ประหลาดอีกแล้วมันไม่เหมือนตอนที่มองลงมาจากตึกเพราะว่าตอนนี้เธอได้เห็นในระยะใกล้แถมยังได้กลิ่นอับๆจากห้องสกปรกๆผสมกลับกลิ่นตัว
พวกนี้เข้าไปด้วย เธอสูดลมหายใจเอากลิ่นพวกนี้เข้าไปเต็มปอด นมที่ซ่อนอยู่ภายในเสื้อนักศึกษาดันเสื้อขึ้นมาจนกระดุมเม็ดเล็กๆที่ติดไว้แทบจะหลุดกระเด็นออกมา ไอ้ไก่กับไอ้หมึกแทบจะทำแก้วเหล้าหลุดมือ มันทั้งคนอยากจะเข้าไปกอดรัดร่างนั่นทิ่มทะลวงความสาวของเธอด้วยควยของพวกมันครั้งแล้วครั้งเล่าแต่มันก็ไม่กล้าทำอะไรเพราะไอ้สมยังไม่เปิดโอกาศ
“สวัสดีค่ะ….หนูชื่อนางสาวนันท์ฤทัย ลิขิตวรกุล อายุ 19 ปี ชื่อเล่นชื่อแนน ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย..XXXX คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี ชั้นปีที่ 2 ค่ะ งานอดิเรกชอบ…..”
“เดี๋ยวๆน้องแนน…..พี่อยากให้น้องแนนพูดแบบนี้นะ”ไอ้สมลุกขึ้นไปกระซิบที่หูแนนก่อนที่จะหอมแก้มสาวของเธอ หนวดของไอ้สมทำให้เธอจักจี้แต่มันก็ให้เธอรู้สึกขนลุกได้เช่นกัน ไอ้หมึกกับไอ้ไก่มองอย่างอิจฉามันคงหวังว่ามันคงจะได้ทำอย่างนี้บ้าง แนนรวบรวมสติอีกครั้งเธอไม่เคยโดนผู้ชายแตะเนื้อต้องตัวแบบนี้มาก่อนทำให้เธอจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว พอรวบรวมสติได้เธอพยายามจดจ่ออยู่แต่เรื่องที่เกิดขึ้นตรงหน้า หวังว่ามันคงทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับเธอ
“สวัสดีค่ะ….หนูชื่อนางสาวนันท์ฤทัย ลิขิตวรกุล อายุ 19 ปี ชื่อเล่นชื่อแนน ปัจจุบันศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัย..XXXX คณะวิทยาศาสตร์ สาขาเคมี ชั้นปีที่ 2 ค่ะ งานอดิเรกชอบ…เอ่อ…ชอบเป็นเด็กนั่งดริ้งค่ะ”
พอเธอพูดจบพวกคนงาน 3 คนก็สางเสียงผิวปากเป็นการใหญ่ ท่าทางมันคงถูกอกถูกใจกับการพูดของเธอ ถ้าเธอทำให้มันพอใจมันคงปล่อยเธอออกไปเร็วขึ้น
“ดีมากเลยน้องแนนต้องอย่างนี้สิ..ฮ่าๆๆๆ………งั้นเอางี้..วันนี้น้องแนนต้องทำตัวเป็นเด็กนั่งดริ้งให้พวกพี่เข้าใจไหม”
แนนได้ยินถึงกับตกใจ จะเอาจริงๆเหรอเนี่ย จะให้เด็กสาวอย่างเธอนี่นะมาเป็นเด็กนั่งดริ้ง แต่มาถึงตอนนี้แล้วยังไงก็ต้องยอมดีกว่าโดนพวกมันจับข่มขืน
“ค่ะ…ได้ค่ะ…แต่แนนไม่เคยเป็นเด็กนั่งดริ้งมาก่อนพี่ช่วยสอนแนนได้ไหมคะ”
“ได้สิ..มานี่สิมานั่งข้างพี่”
แนนจะกลับมานั่งที่เดิมแต่ไอ้สมจับแขนแนนไว้ไม่ให้นั่งลงเหมือนเดิม แนนแปลกใจ..สงสัยมันคงเล่นอะไรพิเรนท์กับเธออีกแน่ๆ
“น้องแนน….เด็กนั่งดริ้งต้องแต่งตัว xx รู้ไหม”
“เอ่อ…แล้วจะให้แนนทำยังไงคะ”
“ก็พับกระโปรงให้สั้นขึ้นอีกสิ…ฮ่าๆๆๆๆใช่ไหมวะไอ้ไก่ ไอ้หมึก”
“ใช่เลยพี่สม…ถูกต้องเลย..”สองตัวนั้นสนับสนุนการกระทำของลูกพี่มันเต็มที่
“แต่ว่าแค่นี้กระโปรงแนนก็สั้นมากอยู่แล้วนะคะถ้าขืนพับขึ้นมาให้สั้นอีกล่ะก็..อย่างนี้พี่ก็เห็น……”
“เห็นอะไรเหรอน้องแนน”
“ก็เห็น…เห็นกางเกงในแนนสิคะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ…จะเป็นไรไป…เด็กนั้งดริ้งก็ต้องทำแบบนี้แหละ”
แนนรู้สึกอายจะหน้ากลายเป็นสีแดง เธอหลับตากลั้นใจแล้วค่อยๆใช้มือพับชายกระโปรงนักศึกษาขึ้นมา ขาอ่อนขาวๆค่อยๆถูกเผยทีละน้อยๆ ไอ้ไก่กับไอ้หมึกไม่สนใจเหล้าที่อยู่ตรงหน้าแล้วมันเอาแต่มองขาอ่อนที่หนุ่มๆทั้งมหาลัยยังไม่เคยมีใครได้เห็นขนาดนี้ ไอ้สมที่นั่งใกล้สุดมองเห็นกางเกงในของเธอแล้ว ควยในกางเกงดันขึ้นมาจนปวด แนนรู้สึกประหลาดๆขึ้นมาอีกแล้วเมื่อโดนมองขาอ่อน เธอพับขึ้นมาจนสั้นก่อนที่จะนั่งลงไปตามเดิม คราวนี้เธอไม่ได้เอามือปิดบังอะไรแล้ว เธอกลับแยกขาออกเล็กน้อยจนตอนนี้คนงานทั้ง 3 คนมองเห็นกางเกงในสีขาวที่อยู่สึกสุดได้อย่างชัดเจนไอ้หมึกกับไอ้ไก่เข้ามานั่งใกล้โดยไม่ต้องเชิญ ไอ้สมสั่งให้เธอหยิบเหล้ามาชงให้มัน เธอหยิบขวดเหล้าเพื่อที่จะมาเทใส่แก้ว แต่มือของไอ้สมตอนนี้มาวางตรงขาอ่อนเธอเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ มันลูบไปลูบมาตรงหน้าขาแล้วค่อยๆสูงขึ้นๆ เธอต้องรีบเอามือกากันไว้ก่อนที่ไอ้สมจะลูบขึ้นไปสูงกว่านี้
“อย่าค่ะ…พี่สม..ทำอย่างนี้มันไม่ดีนะคะ”
“ไม่ดียังไงเหรอน้องแนน”
“ก็…ก็แนนเป็นผู้หญิงนะคะ…แล้วมาทำอะไรกับแนนแบบนี้มันก็ต้องไม่ดีสิคะ”
“น้องแนนอย่าลืมสิว่าตอนนี้น้องแนนเป็นเด็กนั่งดริ้งอยู่นะจะขัดขืนลูกค้าได้ไง หือ” ไอ้สมพูดเสียงเข้มขึ้น แนนก็เลยปล่อยให้มันลูบคลำเรือนร่างสาววัย 19 ของเธอต่อ ไอ้สมลูบสูงขึ้นเรื่อยๆ จนแนนแทบเทเหล้าไม่ได้เพราะเธอรู้สึกเสียวมากขึ้น
“น้องแนนน่ารักขนาดนี้มีผัวรึยัง”ไอ้สมถามตรงๆ
“ยัง…ยังค่ะ…แนน..แนนไม่มีแฟนค่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“แนนสนใจเรื่องเรียนมากกว่าค่ะ….”
“แล้วสวยๆอย่างนี้เงี่ยนเป็นไหมบอกพี่สิ…”
“เอ่อ….แนนน”
“บอกมาสิไม่งั้นพี่ไม่ปล่อยน้องแนนนะ”
“ก็…ก็มีบ้างค่ะ”
“อะไรที่ทำให้แนนเงี่ยนเหรอ”
“ก็…….”เธออายเกินกว่าจะบอกว่าเป็นตอนที่เธอมองพวกมันนั่นแหละ ไอ้สมไม่พูดอะไรมันรอคำตอบจากแนน แนนจึงตอบออกไปอย่างยากลำบาก
“ก็..ตอนที่แนนอยู่บนตึกแล้วแนนมองลงมาเห็นพวกพี่ถอดเสื้อ..แนน..แนนก็เลย”
“เงี่ยนใช่ไหมคนสวย”ไอ้ไก่พูดต่อให้ แต่ยังทำท่าหื่นใส่แนนอยู่ตลอดเวลา
“ค่ะ………”แนนก้มหน้าตอบพร้อมส่งเหล้าให้ไอ้สม มันรับแก้วจากเธอแต่มือยังลูบไล้ไปเรื่อยๆ
“แล้วน้องแนนทำยังไงต่อ”
“แนนก็กลับบ้านแล้วรีบขึ้นห้อง..ไป….แล้วว…แล้วก็ช่วยตัวเองค่ะ”ตอนนี้หน้าเธอแดงกล่ำมายิ่งขึ้นเมื่อเผยความลับที่ไม่ควรจะบอกให้ใครรู้แต่นี่กลับมาบอกให
้คนงานหื่นกาม 3 คนฟัง
“แสดงว่าน้องแนนชอบเรื่องแบบนี้ใช่ไหม ฮึ”
“เปล่านะคะ…แนนน….แนนไม่ได้ชอบเรื่องพวกนี้”
“งั้นพี่ขอพิสูจน์หน่อยนะ”
“พี่จะทำอะไรแนนคะ..ว๊าย…อย่าจับตรงนั้น…อย่าค่ะ…อย่าจับกางเกงในแนน…ซี๊ดดดด..อย่าล้วงมือเข้าไปสิคะ..ตายแล้ว…”